GENÇ SPORCULARIN GELİŞİMİNDE AİLENİN ROLÜ

Merhaba değerli okurlar. Önceki yazılarımda hatırlarsanız altyapılardan sporcu yetişmesi için Devletlerin, Kulüplerin ve Yöneticilerinin, Antrenörlerin, Yerel yönetimlerin yapması ve yapmaması hakkındaki fikirlerimi sizlerle paylaşmıştım. Bu haftaki yazımda bunun başka bir halkası olan ailelerin yapması ve yapmaması gerekenler hakkında fikirlerimi paylaşacağım. Branşım gereği konuyu futbol ile anlatmaya çalışacağım.
Daha önce söylediğim gibi kimse kimseyi futbolcu yapamaz. Doğuştan gelen yetenek, doğru çalışma ve beslenme ile futbolcu olur.
Her aile normal olarak çocuklarını hep iyi yerlerde görmek ister. Onlar için güçleri oranında maddi, manevi fedakarlıklar yaparlar. Ancak kimi zaman istemeyerek de olsa farkında olmadan zarar verdikleri de olur. Nasıl mı? Altyapı koordinatörü olduğum dönemlerde, kulübümüze çocuklarını getiren birçok aile hocam çok yetenekli, sizin elinizde kesin büyük futbolcu olacak. Siz nasıl anladınız yetenekli olduğunu diye sorduğumda, aldığım birçok cevabı yazsam eminim gülmekten kırılırsınız. Bazı örnekler; Barselona’nın bütün oyuncularını tanıyor. Sol ayağı ile müthiş topa vuruyor. Çok iyi top sektiriyor vb. Bu yaklaşım son derece yanlıştır. Bu gelecekte çocuğunda psikolojisini bozar ve bozulduğuna şahit oldum.
Her şeyden önce çocuğunuzun spor yapması önemlidir. Bu onun fiziki, ruhsal, beyinsel, bireysel vb gelişimine katkı sağlayacaktır. İlle de futbolcu olacak mantığı ile olaya bakmak son derece yanlıştır. Zaten yetenekli ise antrenörler bunu görür ve değerlendirir. Ayrıca yetenekli olup, arkadaş çevresi, yanlış beslenme, aile tutumu, karakterin gelişiminin oturmaması vb yüzünden onlarca çocuk yitip gitmiştir. Her zaman dediğim gibi sadece yetenek yetmez. Gelişim için bir çok yan faktör vardır. Barselona’a altyapısı La Masia’dan bir oyuncunun A takıma çıkması yaklaşık on yılı alıyor. Tüm gün olan eğitimin sadece 90 dakikası futbola ayrılıyor. Yani gelişimin ne kadar çok halkası olduğunu varın siz düşünün.
Ailelerin yaptığı yanlışlarda biride, antrenman ve maçlardan önce ya da sonra çocuklarına taktik vermeleri, ne yapacaklarını anlatmalar, bu gerçekten çok komik, sakıncalı. Şayet çocuğunuzu bir kulübe yazdırdıysanız lütfen bunlar hakkında çocuğunuzla sohbet etmeyin. Hocası çocuğa antrenman ya da maçta bir şey söylüyor, aile türbinden başka birşey söylüyor. Çocuk ikilemde. Bu yüzden ben çoğu zaman antrenmanları velilere kapatmışımdır, maçlarda söylediğim tarzda konuşan velilere yasak koymuşumdur. Gelişecek çocuğu da engelliyorlar. Eğer gerçekten yetenekli bir çocuğa sahipseniz, şurada birkaç satırda anlatmaya çalıştığım fikirlerime kulak verin. Aile olarak siz dışarıdan gerekli desteği verin, o çocuk olacaksa zaten olacaktır rahat olun. Böyle yapmayınca dışarıdan sanki kendi isteklerini çocuğuna dayatmaya çalışan ebeveyn gibi görünürsünüz. Herkese sağlıklı, mutlu günler dilerim.
Benimde kitapları okuyup çok faydalandığım Psikolog merhum Doğan Cüceloğlu’na ALLAH dan rahmet dilerim.
“ Benim çocuğum benim beklentilerimi gerçekleştirmek için değil, kendi hayallerini keşfedip onları gerçekleştirmek için yaşamalı” Doğan Cüceloğlu.
Kitap önerim; ŞAVAŞCI Doğan Cüceloğlu.