Adam sus dedi, kadın LÂL oldu
Serzenişlerini sükûta boğdu
Heveslerini hıçkırıklara bezedi belki isteyerek
Belki sonunu bilerek hep dilsiz ol dedi
Çabalar, çırpınışlar nereye gitti, nasıl yok oldu?
Görmezden mi gelindi onca yürekten emek?
Sevmek zarar mıydı yoksa susmak ziyan mıydı?
Sevda usulca akan saf, tertemiz bir gözyaşı mıydı?
Onlarca fırtına kopan yerle bir edilen aşk-ı deruna reva mıydı?
Kadın kalbinden gördüğü eşsiz manzarayı sevdi hep
Noldu peki kara bulutları mı çağırdı artık donuk yürek
Gömdü içine, kapandı kendine, sessizce izledi olabildiğince
Bir yanı ilmik ilmik kanarken
Bir yanı da yavaş yavaş sükuta erdi gizlice
Umudu sonsuzken, kedere buladı benliğini
Gözleriyle kestiği susuşları, uğruna açtığı tüm yolları
Her yanı kokusuna buladığı sabahları, tüketti sükutları
Ve , ADAM SUS DEDİ; KADIN LÂL OLDU
